„Historia wewnętrzna: jelita", czyli fascynujące flaczki frau Giulii

Lata temu Wojciech Mann jako profesor doktór w Za chwilę dalszy ciąg programu miał pogadankę o higienie, z której wynikało, że rzadkie mycia nie jest takie znowu szkodliwe. On sobie robił jaja, a tu proszę! po latach Giulia Enders, pracująca w zakładzie higieny klinicznej, namawia nas, by faktycznie nie przeginać z mydłem i domestosem. Myślenie, że bakterie to zło, a dezynfekcja i antybiotyki to najlepsze, co wymyśliła ludzkość, jest doprawdy prostackie. Historia wewnętrzna jest w dużej mierze hymnem na cześć ludzkiej mikroflory.

Ponadto w książce znajdziesz odpowiedzi na arcyciekawe pytania. W jaki sposób kocie pasożyty powodują wypadki samochodowe? Ile masz zwieraczy i do czego służą? Dlaczego nie chciałabyś, żeby ziuchała na ciebie osoba, która ma kamyczki w buzi? A przede wszystkim: czy potrafisz prawidłowo korzystać z toalety???


Żeby uświadomić ci poziom przyjemności, na jakim znajduje się czytający tę książkę, muszę odwołać się do megahitu literatury popularnonaukowej – Krótkiej historii prawie wszystkiego  Billa Brysona. Młodziutka niemiecka doktorantka napisała książkę równie fascynującą, a do tego praktyczniejszą! Bo o ile pięknie jest wiedzieć, ile miliardów lat liczy Ziemia, o tyle nie jest to wiedza, która podnosi jakość naszego życia. Natomiast poznać mikroświat naszych jelit i ich przemożny wpływ na nasze losy jest sprawą pierwszorzędną. Tematyka niby gówniana, a może zrewolucjonizować twoje życie! No, przynajmniej sposób w jaki korzystasz z toalety.

Mam nadzieję, że śliczna Giulia napisze jeszcze wiele książek popularnych na tematy medyczne, gdyż ma po temu wyjątkowy talent. Pisze inteligentnie, jasno i zajmująco, a przy tym potrafi obrazowo a wdzięcznie opisać konsystencję kupy, puszczanie bąków (jest za), wymiotowanie, czy (nie daj boże) zatwardzenie. Czuć, za przeproszeniem, że ta tematyka ją fascynuje.

Wiem, wiem, każdy z nas został w szkole zmuszony do poznania budowy układu pokarmowego. Po co się jeszcze raz katować informacją, że „w jelicie grubym następuje odciągnięcie nadmiaru wody z kału"? Zapewniam, że warto i że nie ma to nic wspólnego z katowaniem. Po pierwsze, w szkole nikt nie mówił tak ciekawie. Po drugie, wtedy przymusowo przerabialiśmy abstrakcyjny materiał, by zdobyć ocenę, teraz możemy z przyjemnością przyswoić wiedzę, która dotyczy ukochanego tematu – nas samych.

Moja ocena: 5,5/6
BiblioNETka: 5,12/6

Historia wewnętrzna: Jelita - najbardziej fascynujący organ naszego ciała / Giulia Enders, rys. Jill Enders, tł. Urszula Szymanderska, Feeria 2015.