Bohaterowie Krasnoludków nie znają innego stanu – tylko wojnę. Żyją na przygranicznych terytoriach Izraela. Wojną są przesyceni, całkowicie przeżarci. Podporządkowali ostrzałom rakietowym całe życie, barykadują na noc domy i śnią w nich o terrorystach.
Główni bohaterowie to Simona i jej sześcioro dzieci. Niegdysiejsza złota dziewczyna po nagłej śmierci męża musiała z dnia na dzień zmienić się w skromną wdowę, a sąsiadki ochoczo nie pozwalają jej zapomnieć, co przystoi kobiecie w takiej sytuacji. W tamtejszej społeczności wdowa nie ma żadnych praw, za to mnóstwo obowiązków, z dozgonną czcią dla zmarłego męża na czele. Poza tym musi sobie radzić sama.
Pochłonięta utrzymaniem, opraniem, obgotowaniem całego domu, Simona nie ma już czasu, by ze swymi dziećmi choć trochę pobyć. Rodzina ulega zupełnemu rozpadowi, co zostaje podkreślone strukturą powieści – każdego członka rodziny poznajemy w osobnym rozdziale. Stan ciągłego zagrożenia i bieda jeszcze bardziej podkręcają frustrację. Chociaż powieść nie jest bujną panoramą, właściwie prawie nic się w niej nie dzieje, a członków rodziny Dadon poznajemy w długich monologach wewnętrznych, czyta się to doskonale.
Powieść została wydana przez Czarne w serii Proza Świata. Okukałam, co też się w tej serii jeszcze ukazało i proszę, proszę, to tam wyszli świetni Bracia Sisters oraz doskonała Baśń. Do niedawna miałam wrażenie, że powieść to jakaś bardzo boczna odnoga tego wydawnictwa, ale najwyraźniej ktoś w Czarnym dobiera beletrystykę bardzo starannie. Trzy tytuły to może jeszcze nie jest reprezentatywna próba, może miałam po prostu szczęście, a jednak coś mi mówi, że warto sięgnąć po resztę.
Moja ocena: 5/6
BiblioNETka: 4,69/6
Krasnoludki nie przyjdą / Sara Shilo, tłum. Agnieszka Podpora, wyd. Czarne, 2013.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz