Rozczarowanie i oczarowanie – choć i tu, i tu ojca brak

Łyknęłam Ruiny Gorlanu (tom 1 Zwiadowców), bo mam słabość – jeszcze od czasów Thorgala – do facetów z mocno napiętym łukiem. Poza tym czasem lubię sięgnąć po coś bardzo popularnego, by wiedzieć, o co ten szum. Więc sorki, ta pozycja oczywiście nietuzinkową nie jest.

Przeczytałam i nadal nie znam źródeł popularności cyklu, a w każdym razie książki rozpoczynającej serię. Jest stereotypowo do bólu. Dowiedźmy tego prędziutko: sierotka podrzucona pod drzwi zamkowego sierocińca, nieznani rodzice (wiadomo tylko, że ojciec bohater), niezwykłe zdolności i inteligencja, trudna przyjaźń i w finale wielki triumf. Nosz, kurza dupa, po pierwszym rozdziale mogłam przewidzieć zakończenie. A styl jest żaden.

Mąż pocieszał, że tak widocznie się pisze dla dzieci.

Vitus B. Dröscher "Krokodyl na śniadanie : Zadziwiające opowiadania o zachowaniu zwierząt" – ośmiornica ośmiornicy wilkiem

Opowiadania miały być zadziwiające – i są. Garść przykładów:

• niedźwiedzie polarne samotnie wędrują przez mroźne pustkowia setki kilometrów – i tak całe życie z małymi i rzadkimi przerwami na kopulację,
• ważąca 200 kg anakonda jest w stanie zeżreć 2-metrowego kajmana,
• kaszalot potrafi zanurkować na głębokość poniżej 1000 metrów, bo robi supersprytną sztuczkę z ciśnieniem krwi,
• samica wargacza czyściciela, mała rybka z raf koralowych, w pewnych okolicznościach (przyrody oczywiście) w ciągu kilku godzin zmienia się w samca,
• a mamusia ośmiornica umiera wkrótce po wylęgnięciu się jej dzieci, bo inaczej by je zjadła – kanibalizm jest tu silniejszy niż zwyczajowy w świecie zwierząt nepotyzm.

Aż trzy pozytywy

Jak zamówiona na Dzień Ziemi, dotarła dziś przesyłka niespodzianka z książką Pamiętnik grzecznego psa. Pasuje do dzisiejszych obchodów (o ile można tak nazwać uganianie się po krzakach z workiem na śmieci), bo raz - opisuje relacje psa i człowieka, a dwa - autorzy, Katarzyna Terechowicz i Wojciech Cesarz, deklarują się jako pasjonatka i zwolennik ekologii. Czytając z maluchami, będziemy więc wypatrywać zielonych wątków. A może przeglądzik ekoterrorystycznych książek dla dzieci z tego wyjdzie? Albo psich? Też fajnie.

Pamiętnik przybył w towarzystwie Niedoparków - zdobywców czeskiego tytułu Książki Dziesięciolecia dla Dzieci i Młodzieży. Nie dość, że ilustracje cudne, to książkę już dawno polecała mi przyjaciółka. Czytać, czytać, czytać!

Ostatnią z paczki wygrzebałam książkę o długaśnym tytule Mamo, tato, co ty na to? I nauka i draka, czyli jak zadbać o zdrowie przedszkolaka i uczniaka. (Powinno być co WY na to, ale darowanemu...) W środku wesoło, ruchliwie, ekologicznie, sportowo i jest też rozdział o relacjach dzieci (ludzkich) i zwierząt (innych niż ludzie).

Dzieje się u nich, warto zaglądać

Ten zachwycający mnie zestaw okazał się nagrodą w konkursie Nasza zimowa książka fundacji ABCXXI, promującej czytanie dzieciom. Zupełnie zapomniałam, że napisałam tekst na ten zimowy konkurs, więc ucieszyłam się jak dziecko. Serdecznie dziękuję!

PS - Nie mogłam oderwać córeczki (czteroipółletniej) od Pamiętnika grzecznego psa. Dobiłyśmy do 50. strony!

Takie horrory do niebania i jeden do bani

Miniprzegląd horrorów dla dzieci miałam zacząć od - widocznej po państwa lewej stronie - propozycji wydawnictwa Zakamarki. Miały być skany i cytaty. Miały, ale diabli książkę wzięli. A konkretniej dzieciory gdzieś zawlokły i nigdzie jej nie widać. W piaskownicy zakopały? Zeżarły?

Uwierzcie więc na słowo, że akcja książki O duchu, który się bał rozgrywa się w domu od strychu po piwnice zamieszkałym przez upiorne stworzenia wszelkiej maści, plus ludzka rodzina. Taka typowa dla szwedzkiej literatury dziecięcej, czyli jeden rodzic z dzieckiem. Tu mała dziewczynka śpi sobie spokojnie, a pod łóżkiem upiór, a w szafie kościotrup itd.

I po co tak dzieci straszyć? To już nie wystarczy wilk pożerający Kapturka lub krwawa łaźnia żon Sinobrodego?

Uwierz w ducha. Oraz w wampira, potwora i kościotrupa, moje dziecko.

Ojcem tej ponurej postaci jest Wolf Erlbruch.

Już wkrótce na waszym ulubionym blogu (no, dobra, jednym z ulubionych. Okej, pewnie jesteście tu pierwszy raz, bo blog młodziutki), tak czy siak, już niedługo spodziewajcie się miniprzeglądu horrorów dla dzieci. Bo ja lubię dziwne książki.

Biyi Bandele "Chłopak z Birmy" - króla jak zwykle z nimi nie było

Wiem, wiem, powieści rozgrywających się na frontach II wojny światowej są prawdopodobnie setki. Mimo wszystko książka Bandele jest nietuzinkowa. Dla mnie potrójnie egzotyczna: oparta na faktach akcja rozgrywa się w birmańskiej dżungli, a bohaterami są głównie Nigeryjczycy, tworzący specjalną jednostkę do działań na tyłach wojsk japońskich, tzw. Czindici. Język powieści oddaje mieszaninę narodowościową i językową bohaterów (wielkie brawa dla tłumacza, Wojsława Brydaka, ależ się musiał narobić przy tej książce). No i opisuje życie w stanie wojny. Absurdalnej wojny, która dla bohaterów trwa nieustanie, w dzień i w nocy, otacza ich i wdziera się w ich umysły.

Skąd Nigeryjczycy w Birmie?  A przez tego pana →

Supermęski osobnik na zdjęciu

Słowa na niedzielę - cz. 4

W cyklu SNN zwykle przedstawiam szanownym czytelnikom słowa wydłubane z książek. Słowa rzadko używane, dziwaczne, urocze. A dziś wyjątkowo będzie cytat, ale jak najbardziej a'propos lubowania się w słownikach.

"- Kamus - odrzekł Dendźa - to wielka księga, która tłumaczy, co znaczą słowa.

- Po co książka, która tłumaczy słowa? Nie można kogoś zapytać?

- Kiedy jest taka książka, już nie musisz nikogo pytać.

- Ja lubię pogadać z ludźmi.

- No dobrze, ale przypuśćmy, że ten, kogo pytasz, też nie wie.

- To zapytam kogo innego.

- W takim razie kamus nie jest dla ciebie. Trudno."

To nie jest dialog z Pratchetta!

Jeremy Stangroom "Co myślą naukowcy" - głupoty też

Wyobraź sobie, że idziesz do lekarza. Zostaje zdiagnozowane zapalenie płuc. Czego się spodziewasz po lekarzu? No? Bo przeciętny pacjent w takiej sytuacji oczekuje zapisania antybiotyku. Co gorsza, mnóstwo lekarzy działa zgodnie z tym oczekiwaniem. Gdzie tkwi błąd? Antybiotyki zwalczają bakterie, a zapalenia płuc w zdecydowanej większości przypadków "zawdzięczamy" wirusom. Zastosowanie antybiotyku jest bezsensowne i szkodliwe. Wynika z ignorancji.

Badania w Wielkiej Brytanii i USA wykazały, że błędne przekonania - takie jak powyższe - są powszechne. Z rzeczy aż trudnych do uwierzenia